Dysforia to stan emocjonalny charakteryzujący się uczuciem ogólnego niezadowolenia, niepokoju lub smutku. Jest przeciwieństwem euforii i oznacza nieprzyjemne odczucia emocjonalne. Dysforia może objawiać się na różne sposoby, takie jak przygnębienie, poczucie niezadowolenia z życia, brak zainteresowania, poczucie beznadziei lub niepokoju, uczucie głębokiego smutku, drażliwość, dezorientacja lub ogólny dyskomfort psychiczny. Objawy te mogą być związane z trwałymi dyspozycjami wynikającymi z natury kondycji psychicznej konkretnych osób lub wynikać z reagowania na sytuacje życiowe. Osoba doświadczająca dysforii może zachowywać się niespokojnie, doświadczać frustracji lub niezadowolona bez konkretnego powodu. Dysforia to termin medyczny opisujący stan intensywnego, uporczywego dyskomfortu lub niezadowolenia. Dysforia może występować jako odrębny stan emocjonalny, ale może również być objawem innych zaburzeń psychicznych, takich jak zaburzenia nastroju, depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenia osobowości, psychozach schizofrenicznych lub zaburzeniach psychoorganicznych. Może być także wynikiem trudnych sytuacji życiowych, takich jak straty, trudności w relacjach, niepowodzenia lub stres. W przypadku osób uzależnionych od kokainy, dysforia jest również jednym z częstych objawów jej odstawienia.
Dysforia emocjonalna
Dysforia jest stanem, w którym obniżenie nastroju jest głęboko naznaczone negatywnymi emocjami, takimi jak przygnębienie, smutek i rozpacz, które są silnie zabarwione gniewem, złością i rozdrażnieniem. Często towarzyszy temu poczucie krzywdy wynikające z interakcji z innymi ludźmi, wydarzeń lub trudności losowych. Objawia się poprzez płaczliwość, dramatyczne gesty niechęci i rozżalenia, a czasami również wypowiedzi lub działania agresywne skierowane wobec przedmiotów, innych osób lub samej siebie (np. samouszkodzenia, próby samobójcze). Dysforia występuje w różnych zaburzeniach organicznych i reaktywnych.
Nastrój depresyjno-dysforyczny lub nastrój dysforyczny, jest jednym z objawów psychopatologicznych w psychiatrii. Dysforia stanowi jeden z rodzajów obniżenia nastroju, obok nastroju depresyjnego i dystymicznego, i należy do objawów zaburzeń emocjonalnych. Dysforia charakteryzuje się wyolbrzymianiem sytuacji oraz bodźców, co prowadzi do nieadekwatnych reakcji, takich jak gniew, złość, rozżalenie, żal, zniechęcenie, a nawet agresja. Osoby doświadczające dysforii wykazują ogólną drażliwość, wybuchowość, rozdrażnienie, gwałtowność, reaktywność i zmienność. Ich przekonania również ulegają zmianie; negatywnie oceniają swoją pozycję i sytuację, w której się znalazły, czując się poniżone i odczuwając złość lub litość wobec siebie. Nie widzą rozwiązań swoich problemów, negatywnie oceniają własną przeszłość i mogą oczekiwać, że inni rozwiążą ich problemy za nich, domagać się tego, a nawet starać się to wymusić.