Poker to prawdopodobnie najpopularniejsza gra karciana na świecie, która angażuje zarówno umiejętności strategiczne, psychologiczne jak i matematyczne. Istnieje wiele wariantów pokera, ale podstawowe zasady gry są podobne we wszystkich odmianach. Jedna z najpopularniejszych pokerowych maksym głosi, że w pokera zasady poznaje się w 5 minut, a grać uczy się przez całe życie.
Ogólnie można powiedzieć, że celem gry w pokera jest zdobycie puli, która składa się z żetonów lub pieniędzy postawionych przez graczy w trakcie poszczególnych rozdań. Talia do gry w pokera składa się z 52 kart i w większości odmian pokera karty rozdawane są losowo, ale w niektórych wariantach, takich jak Texas Hold’em (najbardziej znana odmiana pokera), gracze otrzymują dwie karty zakryte, a następnie mogą korzystać z maksymalnie pięciu kart wspólnych, aby utworzyć najlepszą możliwą kombinację. Gra w pokera składa się z rund licytacji, podczas których gracze mogą obstawiać, sprawdzać, przebijać lub spasować, w zależności od swoich kart i strategii gry, którą obrali.
Wszystkie warianty pokera opierają się na hierarchii układów pokerowych rąk, które określają, który gracz wygrywa daną rundę. Moc pokerowych rąk można określić na podstawie poniższej hierarchii i ściśle wiąże się ona ze statystycznym prawdopodobieństwem, a więc z częstotliwością uzyskaniwania danych układów:
- Wysoka karta -najmocniejsza karta posiadana w pokerowej ręce
- Para – dwie karty o tej samej wartości
- Dwie pary – zestawów dwóch par
- Trójka – trzy karty o tej samej wartości
- Strit – pięć kolejnych kart nie tego samego koloru
- Kolor – pięć kart tego samego koloru
- Full – trzy karty o jednej wartości i dwie karty o innej wartości
- Kareta – cztery karty o tej samej wartości
- Poker – strit w jednym kolorze
- Poker królewski – strit w jednym kolorze od 10 do asa
Runda w pokerze kończy się, gdy zakład zostanie sprawdzony (pula jest przyznawana najlepszemu układowi kart) lub wszyscy gracze spasują (wygrana bez pokazywania kart).
Skoro zasady są takie proste i opanować je może każdy, dlaczego więc regularne wygrywanie w pokera jest tak trudne? Poker jest grą zarówno umiejętności, jak i szczęścia. Choć w krótkim okresie czasu szczęście może odegrać dużą rolę, na dłuższą metę umiejętności gracza, takie jak czytanie przeciwników, strategia licytacji i zarządzanie bankrollem przekładają się na wyniki przy pokerowym stoliku.
Psychologiczne aspekty gry w pokera
Dobrego gracza w pokera można odróżnić na podstawie szeregu cech, umiejętności i zachowań. Do najważniejszych niewątpliwie należy wewnętrzna samodyscyplina oraz umiejętność kontrolowania własnych emocji i wiążące się z tym nieuleganie impulsom.
Poker to gra, która wywołuje intensywne, skrajne emocje: zarówno pozytywne, jak i negatywne emocje. Jednym z najtrudniejszych wyzwań w pokerze jest nauka kontroli nad reakcjami po przegranej rundzie, która w naturalny sposób prowadzi do wybuchu negatywnych emocji. Siła tych negatywnych emocji jest jeszcze większa kiedy okazuje się, że nasza ręka startowa była lepsza od ręki przeciwnika, a przegraliśmy w wyniku złej strategii licytacji, która pozwoliła przeciwnikowi finalnie na uzyskanie mocniejszego układu kart. Czynnik losowy w pokerze zawsze naraża zarówno nas jak i naszych przeciwników na przegranie z układem kart, który początkowo miał statystycznie największe szanse na wygraną. Jeśli gracz w pokera nie potrafi zapanować nad frustracją w takich sytuacjach często wpada w tzw tilt.
Tilt w pokerze odnosi się do stanu emocjonalnego, w którym gracz traci kontrolę nad swoimi reakcjami na przegrane rozdania, co prowadzi do podejmowania przez niego irracjonalnych decyzji i strategii. Tilt może być wywołany przez serię pechowych rozdań, bądź silne emocje, takie jak złość, frustracja, czy rozczarowanie. Gracz znajdujący się w tilcie często podejmuje agresywne, ryzykowne lub nieuzasadnione decyzje, co może prowadzić do dalszych strat finansowych. Opanowanie kontrolowania tiltu jest kluczowym aspektem dla sukcesu w pokerze, ponieważ pozwala graczowi zachować klarowność umysłu i podejmować bardziej racjonalne decyzje, nawet w sytuacjach dużej presji i bardzo silnych emocji.
Kolejną bardzo ważną umiejętnością graczy odnoszących sukcesy w grze w pokera jest umiejętność czytania przeciwników. W pokerze na zaawansowanym poziomie, kluczową rolę odgrywa szczegółowa obserwacja i analiza zachowań przeciwników, w tym ich mowy ciała. Gra w pokera na wysokim poziomie nie polega wyłącznie na wartości posiadanych kart, lecz głównie na zrozumieniu zachowań i strategii gry przeciwników.
Czy psychologowie to dobrzy pokerzyści?
Odpowiedź na to pytanie może być dla wielu zaskakująca. W kilkudziesięcioletniej historii międzynarodowych zawodów pokerowych (WSOP) tylko jeden psycholog dotarł do finałowego stołu i wygrał turniej. Dokonał tego w 2007 roku pochodzący z Laosu Jerry Yang wygrywając turniej w którym wzięło udział 6358 uczestników. Jerry Yang na stałe mieszka w Calofornii, z wykształcenia jest psychologiem i zawodowo zajmuje się psychoterapią.
Mniej spektakularnymi wynikami turniejowymi może pochwalić się natomiast inna rozpoznawalna w świecie pokerowym postać, która również ukończyła studia psychologiczne. Maria Konnikowa zainteresowała się pokerem w efekcie zetknęła z teorią gier Johna von Neumanna. Poker wydał jej się idealnym sposobem na zbadanie wzajemnego oddziaływania umiejętności i przypadku na ludzką psychikę. W wywiadzie dla „The New York Times” Konnikova stwierdziła, że jej zainteresowanie i motywacja do gry w pokera nie wynikała z hazardowych pobudek, ale z chęci zrozumienia psychologicznych aspektów tej gry.
Warto również wspomnieć jeszcze o Dario Minieri, który urodził się w 1985 roku w Rzymie we Włoszech. Większość życia spędził jednak w Stanach Zjednoczonych gdzie po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studiowanie psychologii na University of North Texas. Dario twierdził, że ukończenie studiów psychologicznych było jego życiową ambicją, ponieważ „lubił wiedzieć, co ludzie myślą”, co jest umiejętnością niezwykle przydatną przy pokerowym stole. Jednakże 12 godzin dziennie spędzanych na graniu w pokera online stało się szkodliwe dla jego uniwersyteckich planów. Ostatecznie zdecydował się jednak zrezygnować ze studiów, by skupić się na profesjonalnej grze w pokera. Trzy lata później Minieri odniósł wielki sukces w turniejach granych na żywo. Dario Minieri zyskał sławę w 2008 roku wygrywając w wieku 23 lat Event 31 z cyklu World Series of Poker – turniej Six-Handed NLH z wpisowym 2500 $, za co zarobił 528 418 $. Do tej pory jego wygrane w turniejach na żywo przekraczają już 1 900 000 USD. Jego wygrane w WSOP wynoszą 755 097 USD z tych wygranych. Obecnie zajmuje 13. miejsce wśród włoskich pokerzystów pod względem zarobków w turniejach na żywo.
Tak więc nie ma w świecie zawodowych pokerzystów zbyt wielu absolwentów psychologii, co może prowadzić do wniosku, że sama wiedza psychologiczna wyniesiona ze studiów nie jest wystarczająca do odnoszenia sukcesów na światowym poziomie. Szacuje się, że umiejętności czołowych pokerzystów są porównywalne z umiejętnościami najsilniejszych szachistów, u których również obserwowalna jest stabilność wyników przekładająca się na osiągany punktowy, szachowy ranking ELO. W przypadku dobrych pokerzystów same umiejętności analityczne związane z zarządzaniem ryzykiem okazuję się być niewystarczające. Dopiero umiejętności odczytywania gry przeciwników w połączeniu ze statystycznymi analizami zarówno układów kart jak i aktywności graczy przy stole jest w stanie przynieść ponadprzeciętne rezultaty. Warto zaakcentować również to, że nawet najlepsi profesjonalni pokerzyści bardzo często mylą się, co do tego na jaki zakres rąk obstawiają swojego przeciwnika, oraz tego czy blefuje czy też akurat ma mocne karty. Różnica pomiędzy nimi, a amatorami jest taka, że statystycznie częściej dokonują prawidłowych decyzji przy pokerowym stoliku, co ma kluczowe znaczenie z perspektywy długoterminowej gry.
