Blog psychologiczny

Mechanizmy obronne Ego to psychologiczne strategie stosowane przez jednostki aby chronić swoje Ego przed lękiem, stresem, oraz wewnętrznymi konfliktami. Stosowanie mechanizmów obronnych może mieć zarówno pozytywne jak i negatywne konsekwencje, w zależności od kontekstu i tego, jak często są stosowane. W umiarkowanym zakresie mogą pomóc jednostce radzić sobie ze stresem i trudnymi emocjami, ale nadmierne poleganie na nich może prowadzić do problemów psychicznych i zaburzeń emocjonalnych. Fantazjowanie Zaspokajanie sfrustrowanych pragnień w wyobraźni. Fantazjowanie to mechanizm obronny, który polega na tworzeniu w wyobraźni scenariuszy lub obrazów, które pomagają jednostce radzić sobie z frustracjami, lękami lub niezrealizowanymi pragnieniami. Jest to sposób na …

Na podsta­wie swych klinicznych obserwacji nad dziećmi, dorastającą młodzieżą, studentami wyższych uczelni oraz starszymi osobami Erikson (1950) w swej książce Childhood and Society (Dzieciństwo a społeczeństwo) wzbogacił teorię rozwoju osobowości o trzy ważne idee. Po pierwsze, przez analogię do stadiów psychoseksualnych, postulował on psychospołeczne stadia rozwoju ego, w których jednostka kształtuje nowe nastawienia wobec siebie samej i innych ludzi ze swego otoczenia. Po drugie, rozwój osobowości rozpatrywał jako proces trwający nieustannie przez wszys­tkie fazy życia, a nie jako proces zakończony w okresie niemowlęctwa. Po trzecie, stwierdził, iż każde z tych stadiów wymaga nowego poziomu interakcji społecznej, co może zmienić przebieg …

Społeczna koncepcja Sullivana Sullivan podobnie jak Freud, stwierdził, że napięcie wynikające z niezaspokojenia potrzeb fizjologicznych często skłania ludzi do działania. Jednakże, w odróżnieniu od Freuda, był on przekonany, że nasze podstawowe potrzeby nie mają charakteru biologicz­nego, lecz wywodzą się z interakcji z ludźmi, i że te ukształtowane interpersonalnie cechy „ludzkie” mogą bez­pośrednio oddziaływać na funkcjonowanie fizjologiczne lub modyfikować je. Na przykład w większości kultur istnieją mniej lub bardziej wypracowane zbiory reguł, określających kiedy i w jaki sposób można jeść, wydalać itd. Sullivan posunął się tak daleko, że zidentyfikował osobowość nie jako coś, co tkwi w danej osobie, lecz jako „względnie …

Teoria pola (Field Theory) to psychologiczna koncepcja stworzona przez niemieckiego psychologa Kurta Lewina w 1936 roku, która skupia się na analizie sił wpływających na jednostkę w danym środowisku. Teoria ta opiera się na założeniu, że zachowanie człowieka jest wynikiem interakcji między jednostką a otoczeniem i można je zrozumieć jedynie, badając cały „obszar” (ang. field) obejmujący zarówno osobę, jak i jej środowisko. Teoria pola to koncepcja, która zrodziła się przez analogię do nauk fizycznych. Model ten zapożyczony z nauki o polach elektromagnetycznych, postuluje pola sił, które są w dyna­micznej i nieustannie zmieniającej się równowadze. Psy­chologowie posługujący się tą teorią psychologiczną uważają, …

Do najlepiej znanych przedstawicieli teorii traktujących organizm jako całość należy Carl Rogers, który zdobył uznanie także jako terapeuta. Kładzie on nacisk na prywatny świat jednostki, świat doznań, który nazywa polem fenomenolo­gicznym (phenomenal field). To właśnie spostrzeżenia i interpretacje dokonywane przez daną jednostkę determi­nują jej późniejsze zachowanie. Aby więc zrozumieć czyjeś zachowanie, nie wystarczy znać obiektywną sytuację: musimy zrozumieć, jak tę sytuację widzi dana osoba. Odrębną częścią tego pola jest pojęcie o sobie (self ­concept), które rozwija się w wyniku interakcji danej jednostki ze środowiskiem. Ludzie zachowują się w sposób zgodny z posiadanym obrazem samego siebie i skłonni są odrzucać lub …

Pojęcie samorealizacji zostało wprowadzone do humanistyki przez Kierkegaarda w XIX wieku, interpretowane było przez niego w kontekście egzystencjalnym. Oznaczało to kategorię ludzkiej egzystencji przeciwstawioną poczuciu przemijania i pustki w obliczu śmierci. Problem samorealizacji był obecny również w rozważaniach filozofów starożytnych, takich jak Platon, Seneka czy Epikur. Choć nie używali oni bezpośrednio terminu samorealizacja, ich refleksje dotyczyły zagadnień samorozwoju i samodoskonalenia się. W psychologii pojęcie samorealizacji po raz pierwszy użyte zostało przez Kurta Goldsteina, przedstawiciela nurtu organizmicznego. Samorealizacja została określona jako główny motyw ludzkiej aktywności, skierowany na realizację możliwości i urzeczywistnienie osobistego potencjału jednostki. Samorealizacja jako pojęcie psychologiczne oznacza proces rozwijania …

Prawo efektu Thorndike’a stwierdza, że pozytywne wzmocnienie zwiększa prawdopodobieństwo, że dane zachowanie zostanie powtórzone w przyszłości, podczas gdy wzmocnienie negatywne zmniejsza to prawdopodobieństwo. Wybór odpowiednich wzmocnień pozytywnych to tylko pierwszy krok w manipulacji zachowaniem instrumentalnym. Ważna jest także procedura ich stosowania, czyli zestaw reguł decydujących o częstotliwości, czasie i rodzaju nagród za konkretne zachowania. Behawioryści, szczególnie B.F. Skinner, opracowali różne takie procedury, niektóre z nich są wyjątkowo zaawansowane eksperymentalnie. Procedura stałych odstępów czasowych Jedną z tych procedur jest procedura stałych odstępów czasowych, gdzie zachowanie człowieka jest regularnie nagradzane po upływie określonego czasu, na przykład co pięć minut, bez względu na …

Koncepcja psychologii self koncentruje się na badaniach nad osobowością i rozwojem psychicznym, zwłaszcza w kontekście głębszych form zaburzeń osobowości, takich jak borderline i osobowość narcystyczna. Przedstawiciele tej koncepcji – H. Kohut, R. A. Spitz i D. W. Winnicott – badali różne aspekty rozwoju self oraz wpływ deficytów w tym obszarze na psychopatologię. Przedstawiciele psychologii self Heinz Kohut Jego teoria koncentruje się na roli narcyzmu w rozwoju osobowości. Kohut uważał, że zdrowy rozwój self wymaga odpowiedniego odzwierciedlenia i wsparcia od innych ludzi, zwłaszcza rodziców. Deficyty w tym obszarze mogą prowadzić do zaburzeń narcystycznych. Rene A. Spitz Badał wpływ braku kontaktu interpersonalnego …

Teoria relacji z obiektem to jedna z kluczowych teorii psychologicznych, która skupia się na badaniu relacji interpersonalnych oraz ich wpływu na rozwój osobowości. Teoria ta ma wielu przedstawicieli, a niektórzy z nich, którzy badali obszary związane z łagodnymi postaciami zaburzeń osobowości borderline i narcystycznej w kontekście preedypalnym, to Melanie Klein, W.R.D. Fairbairn, Otto Kernberg i Margaret Mahler. Oto kilka kluczowych koncepcji związanych z teorią relacji z obiektem. Przedstawiciele teorii relacji z obiektem Melanie Klein Zajmowała się badaniem wczesnych etapów rozwoju psychicznego i wpływu konfliktów wewnętrznych na osobowość. W jej teorii istotne są pojęcia takie jak introjekcja (internalizacja obiektów) i projekcja …

Agresja instrumentalna to rodzaj agresji, która ma na celu osiągnięcie określonych celów lub zaspokojenie potrzeb, niekoniecznie związanych z wyrządzeniem szkody, zadaniem bólu czy zranieniem innej osoby. Jest to rodzaj agresji, w której atakujący wykorzystuje agresywne zachowanie jako narzędzie do osiągnięcia określonych korzyści lub celów, a nie tylko jako cel sam w sobie. Cechy agresji instrumentalnej Działanie celowe – osoba stosująca agresję instrumentalną działa celowo w sposób agresywny w celu osiągnięcia jakiegoś celu lub zysku. Może to obejmować wykorzystywanie agresji w celu zdobycia rzeczy, władzy, kontroli lub zaspokojenia własnych potrzeb. Brak intencji wyrządzenia krzywdy – W przeciwieństwie do agresji emocjonalnej lub agresji …