Mary Cover Jones (1897-1987) była amerykańską psycholożką uznawaną za prekursorkę terapii behawioralnej. Jones pracowała jako psycholog i nauczycielka przez wiele lat. Jej badania nad desensytyzacją i terapią behawioralną wpłynęły na rozwój psychologii klinicznej. Była także aktywna w różnych stowarzyszeniach psychologicznych i brała udział w edukacji psychologów.
Mary Cover Jones najbardziej znana jest z pracy nad procesem warunkowania. Jej eksperymenty, w tym słynne badania z małym chłopcem, przyczyniły się do zrozumienia mechanizmów warunkowania i desensytyzacji. W 1924 roku opublikowała wyniki swoich znanym już eksperymentów, w których skutecznie zredukowała lęk u niespełna trzyletniego chłopca o imieniu Piotruś, który bał się białego szczura, królika, futra oraz piór. Jones wykorzystała systematyczne eksponowanie go na obecność królików w kontrolowany i stopniowy sposób, aby zredukować jego lęk. Osiągnęła to poprzez zestawienie bodźców wywołujących lęk z przyjemnymi bodźcami, takimi jak jedzenie, które Piotruś lubił. To było pierwsze w historii zastosowanie terapii behawioralnej. Jej eksperymenty z udziałem Piotrusia były pionierskie w zakresie desensytyzacji, jednej z podstawowych technik stosowanych w terapii behawioralnej do leczenia fobii i lęków.