Psychologia postaci to nurt psychologii o holistycznym charakterze, traktujący umysł i psychikę jako niepodzielną, spójną całość. Głównym założeniem jest rozpatrywanie życia psychicznego jako integralnej struktury, gdzie każdy element ma swoje znaczenie dla ogółu. To nurt w psychologii, który przeciwstawia się idei życia psychicznego jako zbioru oddzielnych elementów lub zjawisk. Zamiast tego, proponuje podejście, które traktuje życie psychiczne jako kompleksową strukturę, składającą się z pewnych emergentnych całości. Centralnym pojęciem jest „postać” (z niemieckiego – Gestalt), symbolizująca kompleksową strukturę, gdzie każdy element współdziała z pozostałymi. Według tej teorii postacie są podstawowymi doświadczeniami, odzwierciedlającymi złożone relacje z otoczeniem; ich składniki mogą być wyodrębnione z większej całości, która je kształtuje. Postacie dążą do nieustannego doskonalenia się, tworząc hierarchiczne struktury, które stale się organizują i przekształcają.
Niemieccy psychologowie M. Wertheimer, W. Köhler i K. Koffka, uznani za prekursorów psychologii postaci na początku XX wieku, rozwijali swoje teorie opierając się na badaniach empirycznych, szczególnie dotyczących procesu percepcji. Ich prace były inspiracją dla wielu następnych badaczy, w tym dla K. Lewina, który rozwinął i przeniósł idee psychologii postaci na inne obszary ludzkiego funkcjonowania, opracowując teorię pola psychologicznego.
Teoria Gestalt w odróżnieniu od innych podobnych teorii, wzbogaciła opis zjawiska percepcji, tworząc ogólniejszą perspektywę. Obecnie Gestalt obejmuje zarówno formę psychoterapii, kierunek w psychologii, jak i filozofię życia oraz szkołę terapii. Pomimo różnorodnych znaczeń, teoria Gestalt stanowi spójną całość, skupiając się na relacji między całością a jej częściami oraz procesach percepcji. Podstawowym przesłaniem jest holistyczne podejście, w którym całość przewyższa sumę jej części. W ramach tej teorii percepcja to nie tylko doznanie zewnętrznych bodźców, lecz również bogaty zakres doświadczeń związanych z percepcją codzienności. Niemieccy naukowcy, którzy rozwijali teorię Gestalt, starali się stworzyć ogólną teorię percepcji, która uwzględniałaby wszystkie aspekty doświadczenia.
