Słowo incel pochodzi od skrótu wyrażenia involuntary celibate oznaczającego mimowolny, niechciany celibat. W 1997 roku słowo incel pojawiło się na blogu internetowym prowadzonym przez Alanę, biseksualną kobietę z Kanady, która postanowiła utworzyć przestrzeń internetową dla osób podobnych do niej – doświadczających braku związków romantycznych i seksualnych. Zaowocowało to powstaniem witryny internetowej Alana’s Involuntary Celibacy Project, na której ludzie bez względu na płeć mogli dzielić się swoimi doświadczeniami.
Od tego czasu termin ten przeszedł znaczną ewolucję i obecnie jest związany z gałęzią manosfery i jest używany do opisania osób, głównie mężczyzn, którzy doświadczają trudności w nawiązywaniu intymnych relacji seksualnych pomimo posiadania takich intencji. Incelom często przypisywane jest wyrażanie frustracji i niezadowolenia z własnej sytuacji, obwinianie innych osób, społeczeństwa czy wyglądu fizycznego za swoje problemy. Incelom bardzo często towarzyszą przekonania o własnej nieatrakcyjności fizycznej oraz, że kobiety stawiają bardzo wysokie wymagania wobec swoich potencjalnych partnerów, co łączą z powszechnie obowiązującą w społeczeństwie hipergamią (poszukiwanie partnera z wyższym statusem i pozycją społeczną).
Kim są incele?
Warto podkreślić, że nie wszyscy single są incelami, a termin ten zyskał negatywny wydźwięk ze względu na to, że niektórzy jego przedstawiciele wykazują niezdrowe podejście do płci przeciwnej, wykazując niekiedy agresję i nietolerancję. Społeczność inceli stała się również obiektem kontrowersji ze względu na pewne ekstremistyczne i szkodliwe ideologie wyrażane przez niektórych jej członków.