O mnie

„Pierwszym krokiem w każdej zmianie jest przyjęcie odpowiedzialności za swoje życie. Jak bowiem możemy je zmieniać, jeśli w ogóle nie czujemy się za nie odpowiedzialni?” (Irvin D. Yalom)

Terapia to podjęcie takiej odpowiedzialności, krok do poznania siebie, do zmian, na które czekamy, których pragniemy i jednocześnie się ich boimy…Czasem, by te potrzeby i pragnienia odkryć – podobnie jak blokujące je, często nieświadome schematy i mechanizmy – a następnie zrealizować, potrzebujemy obecności terapeuty.

Pracuję z osobami indywidualnymi oraz prowadzę terapię par.

Pomagam osobom, które zmagają się z trudnościami czy kryzysem w swoim związku/małżeństwie, mają trudności w budowaniu satysfakcjonujących relacji z innymi, zmagają się z niskim poczuciem własnej wartości, doświadczają życiowych kryzysów, mają problemy z zarządzaniem emocjami, cierpią z powodu lęku, obniżonego nastroju, depresji.

Zapraszam do pracy ze mną osoby, które czują się przygnębione bez powodu, zmagają się z poczuciem odrzucenia i braku sensu życia, mają trudności w swoim związku lub problemy z jego stworzeniem, odczuwają stres związany z pobytem na emigracji, nie radzą sobie z trudną sytuacją czy też po prostu są zainteresowane głębszym poznaniem siebie i rozwojem osobistym. Celem mojej wspólnej pracy z klientem indywidualnym lub parą w bezpiecznej przestrzeni gabinetu jest odkrywanie nieświadomych przyczyn emocjonalnych problemów. To właśnie głębsze rozumienie siebie i samoświadomość pomagają nam budować bardziej satysfakcjonujące relacje z sobą samym i z innymi ludźmi, a także pomagają żyć w pełniejszy i bardziej spełniony sposób. Częścią procesu terapeutycznego jest bowiem odkrywanie zasobów i możliwości przy wsparciu relacji terapeutycznej.

Ukończyłam czteroletnie całościowe szkolenie psychoterapeutyczne w Szkole Psychoterapii Psychodynamicznej Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego, placówce rekomendowanej przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Jestem również absolwentką Studium Terapii Depresji w Gdyni oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Obecnie kończę specjalistyczne szkolenie "Terapia małżeństw i par ze szczególnym uwzględnieniem podejścia systemowego" w Krakowskiej Fundacji Rozwoju Psychoterapii im. Profesor Marii Orwid. Doświadczenie zawodowe zdobywałam także w trakcie stażu klinicznego w Oddziale Ogólnopsychiatrycznym VB Szpitala Klinicznego im. dr. J. Babińskiego w Krakowie. Swoją wiedzę nieustannie poszerzam uczestnicząc w szkoleniach i konferencjach. Swoją pracę poddaję regularnej superwizji u certyfikowanych superwizorów, w nurcie psychodynamicznym.

Zasady dotyczące sesji psychoterapeutycznych są omawiane i ustalane w trakcie pierwszych spotkań z pacjentem.

Mam za sobą doświadczenie życia na emigracji, stąd bliskie są mi również tematy związane z emigracją, wiążącym się z nią trudnościami i tymi, których doświadcza się po powrocie do własnego kraju.

W świetle wielu badań klinicznych psychoterapia psychodynamiczna to jedna z najskuteczniejszych form terapii (leczenie większości zaburzeń psychicznych - neurotycznych, depresyjnych, lękowych, zaburzeń osobowości) i przynosi długoterminowe rezultaty. Niezwykle ważna tutaj jest pełna zaufania relacja między terapeutą i klientem, która pozwala nam na pogłębioną pracę.

Celem wspólnej drogi jest powolna przemiana, która prowadzi do twojej unikalnej pełni.

Etyka zawodowa

Jako psychoterapuetka kieruję się zasadami Kodeksu Etyczno – Zawodowego Psychologa,Kodeksu Etycznego Psychoterapeuty oraz standardami Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Dużą wagę przywiązuję do ochrony danych osobowych i poufności informacji przekazywanych mi przez pacjentów. Niezwykle ważne są dla mnie także szacunek, otwartość i zaciekawienie drugim człowiekiem oraz budowana z nim relacja terapeutyczna, oparta na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa pacjenta, która jest podstawą i narzędziem wspólnej pracy.

„Terapia to nie jest łatwe doświadczenie. To wracanie do trudnych przeżyć. W całym procesie otuchy może dodać fakt, że jednak nam się udało. Wszystko trudne już przetrwaliśmy i najgorsze już się wydarzyło. Reszta to wspomnienia. Te wspomnienia jednak mogą nam teraz służyć. Dzięki nim możemy uwolnić swoją naturalną wrażliwość. Poznać swoje potrzeby, tęsknoty, preferencje. To przywraca zdolność głębszego rozumienia siebie i innych. Możemy stać się mądrzejsi. Mieć lepsze życie sami ze sobą.” 

J. Rydlewski, A. Paluszak (2023) „Ścieżki miłości”. Sensus