Melanie Klein (1882-1960) była brytyjską psycholożką i psychoanalityczką, której badania skupiały się na wczesnym rozwoju dziecka. Jej teoria relacji z obiektem opisuje, że w dzieciństwie tworzymy sobie pewne pojęcie o otaczającym nas świecie, w tym o naszych związkach z innymi ludźmi. Te wewnętrzne reprezentacje różnych aspektów tych relacji nazywane są obiektami wewnętrznymi. Obiekty te powstają na podstawie naszych doświadczeń z istotnymi dla nas osobami i wpływają na to, jak postrzegamy samych siebie oraz jakie oczekiwania mamy wobec innych ludzi.
W kontekście terapii, pacjent nie przenosi swoich uczuć i postaw wobec rzeczywistych osób na terapeutę, ale raczej projektuje je na wewnętrzne obiekty, które są ich reprezentacją. Na przykład, jeśli pacjent ma negatywne uczucia wobec swojego rodzica lub małżonka, to niekoniecznie oznacza, że te osoby są negatywne w rzeczywistości. Melanie Klein podkreślała doniosłość wczesnych wewnętrznych relacji z obiektem w kształtowaniu naszego myślenia i zachowania.